ಕಾಲು ಚಾಚಿ
ಕೈ ಹರಡಿ
ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿ
ನಾ ಮಲಗಿದೆ.
ಗಾಳಿ ಬೀಸಿ,
ಕರ ಪರ, ಚರ ಮರ ಕೇಳುತ್ತಾ,
ಹದವಾಗಿ
ನಿದ್ದೆಗೆ
ಜಾರುತಿದ್ದೆ,
ಹಾಳಾದ ಹಳೆಯ ನೆನಪುಗಳು,
ನೋವುಗಳು,
ರಾತ್ರಿಯ ಭಯಗಳು,
ನಿದ್ದೆಯಲಿ ಕರಗಲು ಬಿಡದೆ ,
ಕಾಡಿ ಕಾಡಿ,
ಮುಚ್ಚಿದ ಕಣ್ಣೊಳಗೆ
ಕಣ್ಣ ಪಾಪೆಗಳ
ಹೊರಳಾಡುತಿತ್ತು,
ಹೊರಳಿ ಹೊರಳಿ
ಮೇಲ್ಹೊದಿಕೆ ಮುರುಡಿತ್ತು.
ಒಮ್ಮೆ ಚಳಿ
ಒಮ್ಮೆ ಸೆಕೆ
ಈ ಮಗ್ಗುಲು
ಆ ಮಗ್ಗಲು
ಎಲ್ಲೆಡೆ
ಕಪ್ಪು ಕತ್ತಲೆ.
ನಾನಾಗ ಆದೆ
ಒಂದು ಹಂಸ
ಬಿಳಿಯಾಗಿ ಹಾರಿದೆ ನಿರಂತರ.
ನೊನೊಬ್ಬ ರಾಜಕುಮಾರ
ಆ ವನದಲ್ಲಿ ಹುಡುಕಿದೆ ಅವಳ.
ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ನಾನಾದೆ
ಹನುಮಂತ.
ಹೌದು
ಭಯವಿಲ್ಲದ ಹನುಮಂತ.
ಕಡಲುಗಳು, ಕಂದರಗಳು
ಲೆಕ್ಕವಿಲ್ಲ ನನಗೆ.
ಆಗೊಮ್ಮೆ ಈಗೊಮ್ಮೆ
ನಾನಾದೆ ಸೂರ್ಯ
ಉಜ್ವಲವಾಗಿ
ರಾತ್ರಿಯ ಕತ್ತಲೆಯ ಕರಗಿಸುತ್ತಾ.
ಹೀಗೆಲ್ಲಾ ಮನಃಪಟಲದ
ಮೇಲೆ ಸಿನೆಮಾ ನೋಡುತ್ತಾ
ನಾ
ನಿದ್ದೆ ಹೋದೆ!
